Het is een oud spreekwoord dat ons wil waarschuwen om niet te veel het avontuur op te zoeken, want dan stellen we ons bloot aan gevaar. Moeders zeggen het tegen hun kinderen die te wild of te druk zijn.
Zoals in elk spreekwoord zit er een grond van waarheid in. Als je speelt, kan je op je donder krijgen. Maar zo erg is dat natuurlijk allemaal ook weer niet.
Dit weekend gaf ik een interview aan Het Nieuwsblad Magazine samen met Veerle Dobbelaere. We spreken over onze band, onze vriendschap, over wat we delen. Ons vermogen om te spelen en te blijven spelen als ultieme vorm van research en als poort naar diepgang, daar hadden we het dus over. Toen de fotograaf daar wat beelden bij wilde maken, ging hij op onze uitnodiging tot spelen in. Hij wilde Maurice, de hond van Veerle, mee op de foto en wierp een zware petanquebal om het dier in het kader te krijgen. Helaas wierp hij de bal los op mijn oog. Tja, "van spelen komt kwelen"... Hoewel. We konden er hartelijk om lachen.
Spelen en coachen gaan voor mij hand in hand. Het spel brengt verlichting en opening in het wat diepgaandere stuk dat je met coaching wil bereiken. Ik blijf het dan ook graag combineren.
Dit najaar gaat mijn voorstelling Ankerman try-outen, een humoristische voorstelling over de maakbaarheid van het leven.
Intussen coach ik mensen die willen excelleren in het coaching traject Dunkº.
De speelperiode is intussen al verlengd met twee weken.
Meer info vind je op johanterryn.com