Beste luisteraar,
U herkent vast dat moment dat al je kinderen, ik weet niet hoeveel u er heeft, maar ik heb er twee, zich tegen jou keren omdat je net een onpopulaire huiselijke maatregel hebt genomen. Ik probeer op zo’n moment altijd iets onnozels uit om de sfeer er weer in te krijgen. Een gek gezicht, of een stom liedje. “Ik heb een heel zwaar leven”, van Brigitte Kaandorp staat dan wel eens op mijn repertoire.
Daaraan moest ik denken toen ik Theresa May vorige week op het podium zag klauteren. Ze was op dat moeilijke congres van de conservatives die het oneens zijn over de brexit. Het ABBA-nummer "Dancing Queen" werd ingezet en het scenario was dat May dan en danseuse zou opkomen als wàre ze een echte dancing queen. Young en sweet en maar lichtelijk ouder dan only seventeen.
De spin doctors hadden een gilletje van opwinding niet kunnen onderdrukken, toen ze dit idee verzonnen in verder sombere tijden.
Ik weet niet of u het filmpje van Theresa hebt zien circuleren, maar May werd eerder een Might Not.
Je zag Theresa denken : ik zet er een beetje zwierig de pas in, dat lijkt ook op dansen. Maar voor ze het wist, stapte ze enthousiast de pupiter voorbij en moest ze terug. Toen het lied niet ophield, toverde ze nog een move uit haar sleeve. Ze ging wat wuiven naar de menigte. Alsof dat niet allemaal conservatieven waren met een norse blik omdat ze het onderling oneens zijn over de brexit. En dan deed ze nog maar een wuifje, naar boven op het balkon. En nog één.
Mocht het Bart De Wever zijn geweest, hij had al lang tussen zijn tanden gesist: “zet die ploat af”. Maar May kent het oeuvre van De Wever duidelijk niet. Ze leek er bovendien geen genoeg van te krijgen want ze bewoog plots met haar armen op en neer als was ze zo’n kurkentrekker waarvan je de armpjes kan laten juichen.
Zelfspot werkt, moet die spin doctor gedacht hebben. De British prime minister heeft namelijk een historie met houterige danspasjes tijdens officiële bezoeken aan Afrikaanse landen. Als er complete verdeeldheid is, kan je best weer eenheid brengen door jezelf belachelijk te maken. Want dan is iedereen het weer over iets eens, namelijk dat je bespottelijk bent.
“Zo probeer ik thuis ook de rangen te sluiten,” besefte ik. Met mijn gek gezicht of mijn stom liedje. Toen ik Theresa zo bezig zag, begreep ik plots de wanhoop in de blik van mijn kinderen.
Johan Terryn is creative leadership coach en mediacoach, en herneemt in het voorjaar zijn voorstelling "De Ingehuurde Man". Vind de speellijst op www.johanterryn.com